İflasın eşiğine gelmiş olan ve elinde olmayan sebeplerden dolayı alacaklı tarafa borcunu ödemeyecek olan iyi niyetli borçluları koruyan sisteme konkordato denmektedir. Bu doğrultuda ticaret mahkemesi onayı ile alacaklı ve borçlu arasında yapılan anlaşma konkordato anlaşmasıdır.
Bu anlaşma sayesinde borçlu olan kişi haciz ve iflas takibinden de kurtulmaktadır. Konkordato anlaşması ile borçlu olan kişiden alacaklı taraf, alacaklarının bir kısmından vazgeçmek durumunda kalır ve borçlu elindeki tüm mal varlığı ve imkanlarını kullanarak borcunu ödemeyi kabul eder.
Konkordato Şartları Nelerdir?
Alacaklı ve borçlu arasındaki kişilerin konkordato yapabilmesi için borçlunun iyi niyetli olması ve dürüst olması gerekir. Borçlarını ödeyemeyecek duruma gelmiş olmasındaki gerçeklik ve borcunu ödeme konusundaki samimiyeti alacaklıların konkordato anlaşmasına ikna olmalarını sağlayacaktır.
Aksi halde borçlunun alacaklılarından kaçması haciz ve iflas takibi gibi yasal süreçlerin başlamasına neden olacaktır. Resmi ve özel konkordato olarak ikiye ayrılan bu kavramda tarafların ticaret mahkemesinin onayını almadan gerçekleştirdikleri anlaşmaya özel konkordato adı verilmektedir.
Konkordato Başvurusu Nereye Yapılır?
Mali konularda sıkıntıya düşmüş olan ve borçlarını ödemekte güçlük çeken borçluların İcra Tetkik Mercii Hakimliği’ne başvuruda bulunması gerekmektedir. Verilen dilekçede borçlu alacaklılarına borçlarını ödeyebileceği mali durumunu gösteren projesini gösterir.
Başvuru sonrasında ilgili merci, konkordato süresine onay verilip verilmemesi konusunda borçlunun genel teklifini değerlendirir. Konkordato başvurusu sonrasında borçlunun borçlarının en az %50’lik kısmını ödeyebileceği gücünün olmadığı kanaatine vardığında İcra Tetkik Mercii Hakimliği’nin başvuruyu reddetme yetkisi bulunmaktadır.
Aksi hal varsayıldığında ise borçlu kişiye uygun konkordato süresi tanımlanır ve bu sürece eşlik etmesi için bir komiser atanır. Yaklaşık iki aylık verilen süreçte borçlunun dürüst bir davranış sergilemesi oldukça önemlidir. Borçların ödenmesi için gösterilen mali değer ile varlıkların eşdeğer nitelikte olması gerekir.